Οι συνεχείς μετασχηματισμοί των πόλεων οδηγούν συχνά στη δημιουργία μεγάλων αστικών κενών. Πρόκειται κυρίως για μεγάλες εκτάσεις που είναι εγκαταλελειμμένες ή υποχρησιμοποιούνται. Μια κατηγορία κενών με πρότερη βιομηχανική κυρίως χρήση είναι τα brownfields. Στην παρούσα εργασία, πραγματοποιείται μια αρχική διερεύνηση των χαρακτηριστικών και των πολιτικών παρέμβασης στις περιοχές αυτές. Στη συνέχεια, μελετάται ο Ελαιώνας της Αττικής, ένα μεγάλο αστικό κενό της μητροπολιτικής Αθήνας, με τάσεις αποβιομηχάνησης στο εσωτερικό του. Αφού παρουσιαστεί η ιστορική του εξέλιξη, αναλύονται τα δημογραφικά και οικονομικά χαρακτηριστικά, το κτιριακό απόθεμα, οι υφιστάμενες χρήσεις γης, το οδικό δίκτυο και το θεσμικό πλαίσιο που τον διέπει. Το θεσμοθετημένο σχέδιο της περιοχής αντιπαραβάλλεται, στη συνέχεια, με την υφιστάμενη κατάστασή της και διερευνώνται οι λόγοι για τους οποίους παρέμεινε ανεφάρμοστο. Τελικά, διαπιστώνεται η αναγκαιότητα της αναθεώρησης του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου και παρουσιάζεται μια νέα πρόταση χρήσεων γης για τον Ελαιώνα.
